കുഴങ്ങിടാതെ നല്ലശീലെഴുതിയിന്നു ചൊല്ലുവാന്
പഠിച്ചിടേണം നല്ലഭാഷ കൈരളിയ്ക്കു തുല്യമില്ല,
അംഗമാകെ ഭൂഷണങ്ങള് ചാര്ത്തിവന്ന ദേവതേ ,-
യെന്റെ തൂലികയ്ക്കുനല്കൂ വാക്കിനാലനുഗ്രഹം .
തെല്ലുമില്ല ഹുങ്കെനിയ്ക്കു ശിശുവാണതോര്ക്കണേ, -
യമ്മതന്നെ വേണമെന്നും കാവ്യജീവിതത്തിനായ്,
ശുദ്ധമായ പാലുപോല് ചുരത്തു വാണിയെന്നുമേ
കരഞ്ഞിടുന്ന പിള്ളയായ് കരുതി വേഗമേകണേ.
മലയാളിയുടെ ജനിതകപരമായ സവിശേഷതകളിലൊന്ന് നമ്മള് ആരെയും അത്രപെട്ടെന്ന് അംഗീകരിക്കില്ല എന്നതാണ്. നാഡി പിടിച്ചുനോക്കി മരിച്ചു എന്നുറപ്പായാലേ പ്രതിഭകളെ നാം വാഴ്ത്തൂ. ധൈഷണികമായ അഹങ്കാരമോ കൂട്ടായ അസൂയയോ എന്നറിയില്ല,(അത് സാമൂഹികശാസ്ത്രകാരന്മാരുടെ വിഷയം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല :
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ